Exhibition Details
Καλοκαίρι ΄88. Οίκημα Σχολής Παλιών Καλογραιών. Σκηνικό ο τοίχος της τάξης του νηπιαγωγείου. Σημάδια παιδικής μνήμης. Μεταμορφώσεις στο άυλο πεδίο του φωτός.
Άνοιξη ΄95. Η ψυχή ανυπότακτη ψαχουλεύει τους πέτρινους ήχους του μεσαίωνα. Αψεγάδιαστη αποκάλυψη. «Όλων των μύρων το άρωμα κι η ευωδιά είσαι εσύ».
Τρίτος σταθμός η θάλασσα. Το ναυάγιο. Το καλοκαίρι. Η ενέργεια που διαθλάται μέσα από το σώμα. Ο άνθρωπος γίνεται ήλιος χωρίς βασιλέματα.
Κι όταν η πλήρης εξαΰλωση συναντά το φως της αιωνιότητας παντρεύεται με τους στίχους του Σολομώντα σε απόδοση Λευτέρη Παπαδόπουλου: «Μες το μεθύσι του έρωτα αφήστε με να μείνω. Κι ας κυματίζει πάνω μου αιώνα η αγάπη».
Όταν το φως διαπερνά κάθε μόριο του σώματος και η κίνηση συναντά τη διαφάνεια της ύπαρξης, τότε, οι τροχιές σκιαγραφούν την πλήρη εξαΰλωση.
