Project Details
37ος Μαραθώνιος Αθήνας. Ο Αυθεντικός
Θα τρέξω στον Μαραθώνιο της Αθήνας. Δεν πρόλαβε να τελειώσει και ρωτώ. Πόσα χιλιόμετρα. Η απάντηση καθηλωτική. Ο αυθεντικός μαραθώνιος είναι 42 χιλιόμετρα. Η επόμενη πράξη μπροστά στο κομπιούτερ να ψάχνω πληροφορίες. Ο 37ο Αυθεντικός Μαραθώνιο θα διεξαχθεί στην Αθήνα 10 Νοεμβρίου. Φέτος συμπληρώνονται 123 χρόνια από τη διεξαγωγή του ως αγώνισμα των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, 57 από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη στη μνήμη του οποίου είναι αφιερωμένος, 73 χρόνια από τη νίκη του Κύπριου Στέλιου Κυριακίδη. Ένα αγώνισμα εμπνευσμένο από τη διαδρομή του οπλίτη Φιλιππίδη που μετέφερε στην Αθήνα το μήνυμα της νίκης στη μάχη του Μαραθώνα και έπεσε νεκρός. Η δημοσιογραφική διαπίστευση από το ΣΕΓΑΣ ήλθε ένα μήνα μετά.
Η Αθήνα στην τροχιά του αγώνα. Τα ξενοδοχεία γεμάτα δρομείς. Τι ώρα θα σερβίρετε το πρόγευμα την Κυριακή; Στις 5.30 το πρωί. Δεν είχε χαράξει και ουρές τα λεωφορεία με τους δρομείς να καρτερούν στο πεζοδρόμιο μασουλώντας. Φτάνουμε στο Μαραθώνα με το διώροφο λεωφορείο των δημοσιογράφων. Το ζέσταμα ξεκινά με τους ήχους του Ζορμπά, με ένα συρτάκι αγκαλιά. Ένα τεράστιο πανηγύρι χαράς που ούτε η βροχή δεν μπόρεσε να αγγίξει. Είκοσι χιλιάδες δρομείς, όλες οι φυλές της υφηλίου έτοιμες για εκκίνηση στις 9.00. Τα πρώτα 32 χιλιόμετρα είναι τα δύσκολα, όλο ανηφόρα. Αν καταφέρεις να περάσεις τη γέφυρα εκεί στην ΕΡΤ θα τερματίσεις. Κι όμως η κατηφόρα δεν λέει να τελειώσει!
Κόσμος έξω στους δρόμους, μπάντες παιανίζουν, ο αστυνομικός χειροκροτεί, ο τσολιάς χαιρετά και το πλακάτ «Run fast, go go go». Πρόσωπα φωτεινά. Χαρούμενα. Κι οι δρομείς αγέρωχοι κρατούν το ρυθμό, απλώνουν το χέρι για ένα νερό και κοιτούν το χρονόμετρο στο ρολόι.
Η είσοδος στο Καλλιμάρμαρο σηματοδοτεί τον τερματισμό. Ο πρώτος κόβει το νήμα, κάνει δηλώσεις, ο δεύτερος, ο τρίτος και πίσω εκατοντάδες. Χιλιάδες selfie. Με το στεφάνι από ελιά στο κεφάλι. Με τα μάτια να κλαίνε από χαρά. Με τα πόδια να σέρνονται από ευτυχία. Να καταρρέουν, να σωριάζονται στο χώμα. Παρέες τερματίζουν χεριά. Ο πατέρας με τα παιδιά του αγκαλιά. Στιγμές συγκλονιστικές. Και μετά, η ώρα του μεταλλίου. Της σαμπάνιας. Των συγχαρητηρίων. Τότε μιλάς. Ψελλίζεις τα δύσκολα της διαδρομής. Το πείσμα του τερματισμού. Το πώς ξεπέρασες τα όρια σου. Για τον αγώνα. Του Μαραθωνίου. Του Αυθεντικού. Της Αθήνας. Και εγώ, ως Κύπρια μάνα σε αγκαλιάζω όλο υπερηφάνεια!
